Aangezien de botox niet zijn werking kon doen zoals gehoopt, heb ik sinds eind januari 2019 weer een neus-jenumsonde. We zijn weer opnieuw terug bij af..
Nu dat ik sondevoeding krijg ben ik niet zielig. Sterker nog ik voel mij juist helemaal niet zielig! Het ziet er allemaal wel een stuk heftiger uit, dan dat je mij alleen maar dunner zag worden. Dit was het enige wat je hiervoor aan mij zag. Het ziet er heftiger uit voor jullie, dan voor mijzelf. Hoe dit zit, lees je in dit verhaal.
Ondanks dat ik nu sondevoeding krijg en overdag dus altijd zichtbaar met een neussonde loop, heb ik afgelopen week gewoon gewerkt als fysiotherapeut. De eerste dag vond ik het toch wel een beetje spannend.. wat vinden mijn patiënten er van? Gaan ze niet al te veel vragen? Of kijken ze er alleen raar naar, maar zeggen ze niks?
De meeste van mijn patiënten wisten al wel grotendeels van mijn situatie af, ook dat het dus ook weer steeds slechter ging. Alleen sommige wisten het dus ook niet en ik had afgelopen week ook aardig wat nieuwe patiënten, waarvan ook een paar kinderen. Super leuk! Maar ook weer spannend. Kinderen zijn namelijk heel direct en vragen het ook gelijk en zijn ze niet bang?
Ik vind het helemaal niet erg om er over te praten. De reactie van anderen vind ik soms wel erg spannend en misschien wel het heftigste.. Waarom?
- Mensen schrikken
- Vinden mij zielig
- Weten niet wat ze er mee aan moeten
- Sommigen houden hun mond erover, durven niet eens iets te vragen
- Mensen raken overbezorgd
Soms weet ik dan ook niet zo goed hoe ik hier op moet reageren..
Wat ik wel merk is dat, hoe opener ik blijf en hoe normaal mogelijk ik mijn ding blijf doen. Hoe normaal mogelijk de mensen terug reageren en dat ze ook meer durven te vragen. Natuurlijk snap ik ook wel dat je, als patiënt ziet dat je therapeut ook in eens iets mankeert, het even schrikken is. Veel mensen zien een therapeut toch als een sterk persoon die hun helpt er weer bovenop te komen. Die kan dan niet ook iets mankeren, ook al blijf ik (en mijn collega’s) ook maar een mens!
Sterker
Door de sondevoeding die ik ’s nachts krijg heb ik ’s morgens weer energie. Voel me ‘bijna’ weer de oude.. Nee, dat is gek, maar ik heb weer energie en motivatie om dingen te doen. Ik merk dat ik weer sterker word. Het nadeel is alleen wel, dat ik ’s morgens weer zo zin heb om van alles te doen, dat ik soms vergeet dat de rest van de dag nog moet komen. Hier moet ik toch echt weer rekening mee houden. Ook dat ik in het begin van de week niet te veel moet doen, want ik kan niet zomaar een dagje rusten..
Maar omdat ik mij dus alleen maar sterker voel door de sondevoeding, ben ik niet zielig. Nee, echt niet! Je hoeft mij dus niet te betuttelen en als ik zeg dat ik het heus zelf kan, dan is dat ook zo. Je mag best gerust vragen of ik hulp nodig heb, dat vind ik alleen maar lief en fijn. Vul het alleen dan niet al voor mij in.
Wil jij direct op de hoogte gehouden worden bij een nieuw verhaal? Schrijf je dan nu in, naast of onder het verhaal.
