Iedereen werkt zijn hele leven aan zijn of haar persoonlijke ontwikkeling. De een doet dit bewuster dan de ander, maar wanneer je met een studie bezig bent moet je hier soms extra bewust bij stil staan.
Een persoonlijke ontwikkeling ondergaan we allemaal en het vormt jou tot wie jij nu bent. We ondergaan deze soms door bewuste keuzes te maken binnen je ontwikkeling en soms door gebeurtenissen in het leven.
Bij de start van mijn opleiding heb ik een test moeten doen over wie ik op dat moment was en welke talenten en communicatiestijlen hier uit kwamen. Ik was een verankeraar (gestructureerd & gedisciplineerd), helper en vriendelijk in mijn communicatie. De mensen die mij al langer kennen, herkennen mij hier vast ook wel in. Ik dacht altijd aan een ander, hielp altijd een ander en vooral niet mijzelf. Mijn persoonlijke grens ging ik soms nog wel eens over.
Gedurende de opleiding moet je doelen voor jezelf opstellen, mijn grootste doel was meer mijn eigen grenzen aangeven.
Nu bijna 4 jaar later, aan het einde van mijn opleiding, schrijf ik een eindverslag. Dit verslag is een reflectie op mijn persoonlijke ontwikkeling van de afgelopen 4 jaar. Nu is er bij mij in de afgelopen 3 jaar behoorlijk veel gebeurd ten aanzien van mijn Gastroparese. Terwijl ik mijn verslag schrijf, merk ik dat het toch behoorlijk pittig en confronterend is wat er in die par jaar tijd allemaal is gebeurd. Zeker nu ik ook weer schrijf over de eerste keer een neussonde en hoe ik mij de afgelopen tijd heb moeten openstellen naar mijn omgeving.
Tijdens het schrijven van mijn reflectie kwam ik deze quote tegen van Loesje. Deze dekt de volledige lading en besefte ik pas hoe ik zelf ben veranderd door mijn ziekteperiode.
Wat ik in deze periode vooral geleerd heb is:
- Open en eerlijk zijn naar vrienden, familie en werk in wat ik wel en niet fysiek aan kan en tevens hierdoor ook mijn grenzen aan te geven.
- Inzet te laten zien, bijvoorbeeld op school door bijvoorbeeld mijn theorietentamen tegelijk met mijn kladgenoten te maken of op het werk toch een paar uur te werken. Wel alles binnen mijn grenzen.
- Hulp te vragen aan mijn omgeving, mensen zijn ook bereid om iets voor mij te doen in plaats van ik alleen iets voor hun.
- Blijven doorzetten en positief te blijven en daardoor niet in een negatieve spiraal te komen. Hierdoor blijf ik kracht houden om mijn aandoening aan te kunnen.
- Genieten van de kleine dingen in het leven. Genieten van de kleine stapjes die vooruit gaan, de zon, vogels, mensen die willen helpen of even naar je vragen en vooral van de natuur. Daar heb ik veel kracht uit gehaald.
Dit had ik niet alleen kunnen doen, want ik heb tijdens deze periode heel veel steun en liefde gekregen van mijn lieve partner, familie, vrienden, collega’s, werk en uiteindelijk ook mijn lotgenoten. Dus bij deze lieve iedereen dank jullie wel hiervoor!
Wil jij direct op de hoogte blijven hoe mijn verhaal verder gaat? Schrijf je dan nu in en ontvang een e-mail bij ieder nieuw geplaatst verhaal!
Let op, voeg info@mijngastroparese.nl toe als contact anders wordt deze bij sommige in de spambox gezet.. (ook als je een reactie hieronder plaatst)