Voor mijn zwangerschap merkte ik dat er weinig bekend was over zwangerschap bij een Gastroparese. Daarom hoop ik dat mijn verhaal anderen lotgenoten helpt. In mijn vorige verhaal vertelde ik over mijn onzekerheid en het moeilijk kunnen accepteren van mijn lichaam. Of ik dit nu allemaal al weer onder controle heb, vertel ik jullie hier..

---

We zijn inmiddels 10 weken verder.. Vandaag ben ik al weer 30 weken zwanger! Wauw, ik kan het soms nog niet echt geloven dat ik al in mijn laatste trimester zit en (hopelijk) over ongeveer 10 weken met een baby in mijn armen zit. Mijn buik is aardig gegroeid en de kleine beweegt gelukkig goed en ja, ligt ook soms lekker in de weg..

Hoe gaat het met de zwangerschap?

Fysiek

Rond de 20 weken ging het nog erg goed, wat mij erg verbaasde. De afgelopen weken is het allemaal toch wel een stukje zwaarder geworden. De maag geeft zelf aan dat ik wat sneller vol zit, daardoor ook minder eetlust heb. Mogelijk komt dit door de Gastroparese, maar het kan ook omdat de kleine nu steeds groter wordt en langzaam maar zeker steeds meer tegen mijn maag aan ligt te drukken. Ja, de kleine vindt het namelijk hoog in de buik erg fijn..
Ik daar in tegen vind het allemaal minder fijn. Het litteken van mijn sonde komt hierdoor erg op spanning, wat weer doortrekt aan mijn buikwand. Soms heb ik momenten dat ik mijn hand of de rits van een vest niet eens kan verdragen op mijn buik, zo gevoelig is mijn buikwand rondom het litteken.
Daarbij heb ik fysiek ook wat normale zwangerschapskwaaltjes: snel kortademig, de kleine die soms lekker tegen mijn middenrif ligt en weinig energie.

Voor de weinige energie heb ik inmiddels contact gehad met mijn diëtiste, heb nu de Nutricia crème als proefpakket ontvangen en mag ik eens proberen. Vind ik de smaak en structuur lekker en verdraagt mijn maag dit product. Ik moet heel erg wennen aan de structuur, het voelt wat plakkerig/lijmerig. Heb net 1 smaak geprobeerd, dus kan daar nog niet veel van zeggen. Wanneer ik deze niet extra ga nemen, mag ik wel een 2e extra flesje bijvoeding nemen voor de kcal.

Qua werk, ik werk nog steeds! Wel inmiddels een paar uur minder per week, maar vooral ook minder lang achter elkaar. Dit omdat ik de energie er niet meer voor heb en meer last kreeg van mijn buik. De verloskundige gaf daarom aan om meer rust te nemen en wanneer mogelijk met een kruik op de buik om ontspanning te creëren in de buikwand.

Mentaal

In mijn vorige verhaal vertelde ik dat ik veel moeite had met de verandering van mijn lichaam en daarom soms in gevecht was met mijzelf. Ik heb hier ook echt wel een tijdje last van gehad. Momenteel merk ik dat ik wel meer vrede met mijzelf heb, kan nu ook beter naar mijzelf kijken in de spiegel dan toen. Vind het nog steeds wel moeilijk om te merken dat mijn gewicht stijgt en mijn buik steeds groter wordt. Het is alleen geen gevecht meer met mijzelf!

Het moeilijkste vind ik vooral nog dat ik zo snel vermoeid ben en sinds de laatste weken (nu de kleine meer tegen mijn middenrif aan ligt) erg snel buiten adem ben. Die vermoeidheid breekt me soms, zeker op mentale vlak. Ik merk dat ik mentaal nog zo veel wil en nog echt mijzelf ben, maar lichamelijk wilt het dan niet meer. Mijn benen en armen doen zeer en moet dan echt weer leren luisteren naar mijn lichaam. Dit ben ik ook weer meer aan het doen. Geniet nu weer van het lezen van een boek, heerlijk even zitten in het zonnetje, de bewegingen van de kleine in mijn buik, het drinken van een kopje thee of de rust om mij heen.

Mentaal vind ik de lockdown ook wel een klein dingetje worden.. We zijn namelijk nu bezig met het inrichten en aankleden van de kinderkamer. Ja, alle meubeltjes die we zelf hebben opgeknapt zijn nu klaar incl. de wieg die mijn vriend geheel zelf heeft gemaakt! Alleen nu de verdere aankleding; kleine prul spulletjes, een leuk kleed voor op de vloer, extra kleertjes, noem het maar op.. Hiervoor wil ik graag gewoon lekker van winkel naar winkel willen gaan, lekker op het gemak in de schappen gaan neuzen en de stofjes kunnen voelen. Ik weet, je kan een tijd inplannen maar sorry dit is niet mijn gevoel van rustig op mijn gemak kunnen struinen tussen de schappen/shoppen.

Waar ik dan wel echt super blij van wordt zijn de kleertjes en spulletjes die we al hebben en vooral de super leuke printjes van onze wasbare luiers! Deze gaan we vooral voor thuis gebruiken en proberen daardoor zo min mogelijk extra afval te creëren en meer een bewuste/duurzame kant mee te nemen. Een voordeel van deze luiers straks van de zomer, je hoeft er niet nog een extra broekje overheen te doen omdat ze zo al leuk genoeg zijn!

Wil jij direct op de hoogte blijven hoe mijn verhaal verder gaat? Schrijf je dan nu in en ontvang een e-mail bij ieder nieuw geplaatst verhaal! Of volg mij op Instagram of Facebook.

Let op, voeg info@mijngastroparese.nl toe als contact anders wordt deze bij sommige in de spambox gezet.. (ook als je een reactie hieronder plaatst)