Zoals jullie in mijn vorige verhaal hebben kunnen lezen, hebben we weer iets nieuws geprobeerd. In de hoop dat dit de doorbraak gaat zijn!

---

Het grootste gedeelte van dit verhaal heb ik al geschreven terwijl ik nog in het ziekenhuis lag. Met een kleine update van wat ik nu weet, 3 weken later..

De behandeling is nu achter de rug en is uiteindelijk helemaal goed gegaan. Hoezo uiteindelijk?? Nou het begon al bij het infuus prikken.. Ze hebben wel minstens 5 a 6 keer moeten prikken op verschillende plekken, zelfs door de anethesist om uiteindelijk op mijn linker hand de infuusnaald eindelijk goed te hebben. Dus dat beloofde wat!

Na de ingreep kreeg ik te horen dat de arts mij toch even ter observatie een nachtje wilde houden. Waarschijnlijk omdat het best een moeilijke ingreep was en gezien mijn voorgeschiedenis pech met mijn PEG. Later bleek, omdat er een grote kans bestaat op perforatie van de darm bij zo een grote oprekking en ze dit goed in de gaten wilden houden.

Het leek of mijn vriend al zo een voorgevoel had. Voordat we thuis weggingen, vroeg hij of ik nog wat spulletjes had meegepakt voor het geval dat ik toch moet blijven. Dus heb ik nog snel wat spullen in mijn tas gegooid.

Die avond was het wel fijn dat ik nog even in het ziekenhuis was. De pijnstilling begon uit te werken en er zat nog veel lucht in mijn buik (maag en darmen). De lucht die in mijn maag en darmen zat, drukte nog erg tegen de beurse plek van de oprekking en bracht mijn buik erg op spanning.

Door de spanning op mijn buik en de pijn werd ik met de minuut misselijker en zo erg dat ik blij was met dat ik nog even in het ziekenhuis was. De verpleging kon namelijk direct contact opnemen met de arts en mochten een flesje vloeibare paracetamol en iets tegen de misselijkheid aan mijn infuus koppelen. Zo voelde mij in ieder geval na een uurtje weer een stuk beter!

Aangezien ze op de afdeling een 4 uur protocol aanhouden, mocht ik die 4 uur lang nog niks eten, drinken en mijzelf dus ook nog niet aankoppelen voor de sondevoeding. Maar wat had ik een dorst! Na die 4 uur toch eindelijk iets gedronken, klein papje gegeten en mij op het gemak omgekleed.

Alleen toen kwam de nacht.. lag op de AOA (acute opname) waar ze tussen 23.00/23.30 nog een nieuwe buurvrouw op de kamer brachten. Daarna werd ik zelf weer wakker van een jeukende hand van het infuus (ben namelijk allergisch voor de infuuspleisters), dus hebben ze deze nog anders verbonden en afgekoppeld. Alleen dan zat de zusterpost hemelsbreed nog geen 2 meter naast mijn bed zit (met een raampje, waar licht door komt) en waar ze ’s nachts soms de grootste lol hebben. Ook wel begrijpelijk, maar veel heb ik niet geslapen.. Een typische ziekenhuis nacht dus.

Hopelijk vandaag lekker naar huis. Ik ben namelijk al vanaf 7.00 uur fris en wakker mijzelf aan het vervelen.. Gelukkig komt mijn beste vriendinnetje zo nog even op bezoek!

Update 3 weken later:

Die dag mocht ik gelukkig ook echt naar huis, mijn buik voelde zacht en soepel. Er zat nog veel lucht in de buik en het buikvlies is nog erg gevoelig, maar dit heeft tijd nodig om tot rust te komen.

Wil jij direct op de hoogte blijven hoe mijn verhaal verder gaat? Schrijf je dan nu in en ontvang een e-mail bij ieder nieuw geplaatst verhaal!