Sinds 2014 is er gastroparese geconstateerd. Aangezien het zo hard achteruit ging kreeg ik, vanaf half februari, sondevoeding om fysiek weer aan te sterken. Waardoor ik vanaf half maart 2018 een PEG-J sonde heb gekregen.
5 weken nadat de neussonde was geplaatst had ik weer een afspraak bij de specialist. Hij zag dat de sondevoeding mij goed deed, maar dat het ook nog wel een langere tijd nodig was. Daarom stelde hij voor om op korte termijn (binnen een week) een PEG-J sonde te plaatsen. Waardoor zou ik geen irritatieklachten meer zou hebben in mijn neus en keel, minder zichtbaar is en deze veel langer mee kan. Dit moment zat er al aan te komen en had daarom er thuis al over gehad. We wisten dat dit er geen betere oplossing was om mijn maag rust te geven. Hopelijk kon ik zo ook verder met mijn revalidatie. Maar ja, hoelang heb ik nog sondevoeding nodig? Er is nog zoveel onzeker en niemand kon een duidelijk antwoord geven..
Donderdag 15 maart, de datum dat de PEG-J sonde geplaatst werd. Om 11.00 uur moest ik nuchter in het ziekenhuis aanwezig zijn. Ja, ik mocht mijn sondevoeding dus die nacht ervoor dus ook niet. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen, moest ik nog even wachten op de intake. Ik was namelijk tegelijk met een ander binnengekomen en deze had eerder de ingreep. Geen probleem, ik had toch de tijd! Uiteindelijk, bijna 3 kwartier later de intake, waar ik een infuusnaald kreeg en aan het eind vertelt werd dat de PEG-J sonde pas rond 14.30 geplaatst werd. Wat vond ik dit vreselijk! Bijna 2 uur met een infuusnaald rondlopen, voor niks! Dit terwijl ik A) bang ben voor naalden in mijn lichaam B) allergisch ben voor hypoallergene pleister (waaronder de infuuspleisters).
Wat is een PEG-J sonde?
PEG-J sonde staat voor percutane endoscopische gastrostomie jejunumsonde. Wat betekend dit? Het is een sonde door huid heen in de buik met de verbinding direct in de maag met een extra slangetje voor de voeding direct in de dunne darm. Zo slaat de sondevoeding alsnog de maag over en komt het direct in de dunne darm terecht.
Het plaatsen
Rond 14.00 uur kreeg ik de zak met antibiotica aangekoppeld, zodat het rustig in een half uurtje door kon lopen. Alleen na ongeveer 10 minuten kreeg de zuster een telefoontje dat ik al bijna mocht komen. Dus antibiotica volle por en daarna gelijk door. Ze stonden mij al op te wachten op het verrichtingencentrum, dus mocht gelijk de behandelkamer in. Hier kreeg ik via het infuus een flinke pijnstiller en een roesje waar ik ook wat slaperig van werd. Ze verwijderen eerst de neussonde. Dan begeleiden ze een scoop naar binnen via de mond, de scoop begeleidt alles via de binnenzijde. Met een grote naald prikken ze vanuit de buitenkant direct de maag in. Waarna ze via de scoop de sonde met een plaatje naar binnen brengen en trekken ze deze door het gat heen.
Via de sonde trekken ze een extra slangetje (de doorlus naar de dunne darm) naar binnen en leggen ze via de scoop op zijn plek. Wanneer alles op zijn plek zit zetten ze een plaatje aan de buitenzijde van mijn buik, dit houdt alles op zijn plek. Ik kreeg een gebogen plaatje, zodat alles mooi weggewerkt is.
Tijdens de laatste momenten werd ik wel een beetje wakker, ik voelde het trekken aan mijn buik en dit deed een soort van pijn. Kreeg er gelukkig niet al te veel van mee. Toen ze klaar waren, was ik eigenlijk al wel gelijk klaar wakker. Mocht alleen nog wel naar de ‘uitslaapkamer’. Hier waren ze verbaasd dat ik al super wakker was. Dus belden ze al snel de afdeling dat ze mij konden ophalen. Alleen dit duurde en duurde maar, dus zei ik tegen de verpleging; “Ik loop anders wel zelf wel terug”. Dat vonden ze alleen niet zo een goed idee, dus belden ze nog maar een keer.
Eenmaal terug op de afdeling moest ik nog heel even blijven, maar wanneer ik mij goed voelde mocht ik dan toch richting huis. Ik voelde mij super goed, dus wilde al samen met mijn vriend mijn schoenen aandoen. En toen kwam de klap…
Zwarte vlekken voor mijn ogen, meer pijn en ik voelde mij erg licht in mijn hoofd. Toch maar even de verpleging erbij geroepen. Die vertelde dat ik anders nog wel even een paar uur langer mocht blijven, totdat ik mij wel wat beter voelde en ik naar huis durfde. Alleen werd het niet veel beter… Ik merkte heel duidelijk dat mijn pijnstiller uitwerkte!
Ik vond alles er wel erg mooi uit zien, had het namelijk erger verwacht.
Nadia
2 reacties