In de voorgaande jaren ging mijn sonde er net voor de vakantie uit. Ondanks dat zijn we toch op vakantie gegaan, vaak binnen de Benelux. Dit omdat ik van te voren vaak nog niet wist of hij eruit mocht/kon ja of nee. Dit jaar was het dus anders, dit jaar geen sonde gehad en dan ook nog de combinatie met de Corona maatregelen. 

---

Zoals jullie konden lezen in mijn vorige verhaal, was het plan om eindelijk naar Noorwegen te gaan. Een plan die er stiekem vorig jaar al was, met een klein tentje en de auto rondreizen en wildkamperen op de mooiste plekjes.. Nu konden we het eindelijk plannen, ik had dit jaar geen sonde waar ik rekening mee moest houden en durfde eindelijk verder te kijken en te plannen in de toekomst. De hele vakantie was gepland, route uitgestippeld en uitgezocht. Helaas gooide Corona toch roet in het eten.. Noorwegen had Nederland oranje gemaakt, waardoor we bij aankomst 10 dagen in quarantaine moesten. Dus hebben we 3 dagen voordat we zouden vertrekken alles (helaas!) moeten annuleren.

We waren er al wel snel uit dat we niet thuis wilden blijven. We moesten voor ons gevoel toch echt even weg.. Maar waar heen dan?

Twee dagen later hadden we voor een week een camping geboekt in Oostenrijk en hadden we het plan om lekker te gaan wandelen (of minstens in de natuur te zijn), zodat we ook weinig mensen zouden tegen komen.

Op vakantie

Dit is gelukt! We hadden een camping aan de Reintalersee, een mooi meer waar je heerlijk in kon zwemmen of op kon gaan suppen. We hadden mijn sup al meegenomen en hebben er gretig gebruik van gemaakt. Daarnaast hebben we super mooie, soms ook behoorlijk pittige, wandelingen gemaakt naar een paar bergtoppen. De wandelingen die we hebben gemaakt zijn:

1. Vanaf de camping naar de Voldöpper Spitze
We hadden het plan om rustig in te komen en vanaf de camping een klein wandelingetje te maken. Helaas pakte dit toch ander uit.. De wandeling bleek een wandeling van ongeveer 20 km te zijn en met 1000 hoogtemeters. De camping lag op de 500m NAP en we liepen naar 1509m NAP. Ik was kapot, letterlijk gesloopt. Bij het stijgen, kreeg ik al last van pap-benen en toen waren we nog niet eens aan de top.. Maar hoe vastbesloten ik was, ik moest en zou naar de top!

Deze hebben we gehaald! Wat was het mooi. Op de top kwamen we nog gemzen (berggeiten) tegen en konden we onze camping zien liggen en ja, zelfs onze tent zien staan. Wauw!

Toen nog naar beneden.. Het was die dag wat regenachtig en dus was de grond ook wat vochtig. Dit is voor een daling, niet altijd even gemakkelijk. Mijn benen waren dus eigenlijk halverwege al pap, maar ja.. ik moest toch op eigen krachten terug naar onze tent. Op aandringen van mijn vriend heb ik dan toch maar mijn rugzak aan hem gegeven en heeft hij nog een paar kilometer hier mee gelopen.

Eenmaal bij de tent, bleek dat we 11 uur weg waren geweest. Wat een ervaring! Ik was te moe om zelfs nog maar trots op mijzelf te kunnen zijn.

 

 

2. Wandeling naar de Standkopf
Drie dagen later zijn we met een lift naar 1800 meter gegaan, om vanaf daar een wandeling te maken naar de Standkopf. Wat was dit een SUPER mooie wandeling! We liepen eerst over een panoramaroute langs een bergtop om daarna over de bergkam naar de Standkopf te gaan. Wauw, wat een uitzicht! Links en rechts wijds uitzicht over het dal.

In de dagen daarvoor had ik hiking poles gekocht, stokken waardoor ik meer balans had en ik de belasting op mijn benen wat meer kan verdelen/ontlasten. Wat voelde ik mij in het begin een kluns.. kon totaal mijn ritme niet vinden en vond ze maar een ballast. Uiteindelijk had ik het ritme gevonden en liep ik fluitend over de bergkam. Zelfs het laatste stukje, naar de top, waardoor mijn vriend me niet eens bij kon houden. (Wie had dat gedacht?)

Op de terug weg, rustten we even op een bankje, met uitzicht op de Standkopf. Om dat moment voelde ik mij op eens zo trots en kwam er een ontlading! (terwijl ik dit typ, overvalt dat gevoel mij weer incl. tranen..) Er kwamen een berg tranen, tranen van geluk. Ik had het maar gewoon geflikt! Na deze 3 moeilijke jaren heb ik mijzelf echt letterlijk overtroffen. Ben er gewoon even stil van..

3. Wandeling naar de Reither kogel
De week wilden we afsluiten met een kleine wandeling en een laatste bergtop. Deze wandeling begon met een lift naar 1100 meter, waar er een flinke wolk hing en we dus letterlijk maar een paar meter konden zien. Toch op het gemakje doorgelopen en begon het langzaam op te klaren. De top lag op 1336 meter hoogte. Het was in totaal een wandeling van 5km, maar we merkten dat er toch al twee borgtoppen in onze benen zaten. Het ging wat moeizaam.

Tussen de verschillende wandelingen door hebben we goed rust gehouden of gewoon heerlijk gezwommen in of gesupt op het meer. We hadden tenslotte heerlijk weer. Qua eten ging het ook echt super goed. We hadden bij onze tent ons eten klaar gemaakt en er was voldoende glutenvrij eten te vinden in de supermarkten in de buurt.

Na deze week wilden we de vakantie nog niet zo snel stoppen, dus hebben we gezocht waar we nog heen konden en waar er lekker weer werd voorspeld. Na lang zoeken werd het Frankrijk, een natuurcamping op het platteland waar we hopelijk ook in de avonden een beetje extra rust konden vinden.

De camping was rustig en erg ruim opgezet en aan een meer. Helaas bleek alleen dat we hier niet mochten suppen of vissen, zwemmen was op eigen risico. We hebben daarom alleen maar twee kleine rondjes gelopen vanaf de camping. Maar we vonden het stiekem toch iets te rustig.. vooral ook de omgeving. Er was niks te beleven en wilde we wat doen of een boodschapje dan moesten we minimaal een half uur rijden.

Toen werd Frankrijk ook steeds meer oranje, tot zelfs een provincie naast onze provincie en hebben we toch maar besloten onze spullen goed te laten drogen en eerder in te gaan pakken.

De laatste week thuis hebben we daarom nog heerlijk in de Biesbosch en op de Oranjezon gewandeld. Al met al een fijne vakantie, met veel overwinningen!

Second Opinion- deel 3

In tussen tijd heb ik afgelopen donderdag nog een telefonisch consult gehad met de arts uit Maastricht over het medicijn. Ik gebruikte het medicijn al ongeveer 2,5 week, maar merkte er weinig van. Werd er alleen een af en toe wat flauw van, maar of dit van het medicijn kwam weet ik niet zeker.

De arts vertelde dat het medicijn ook weinig effect kan hebben omdat het momenteel zo goed gaat met me. Dus mag er mee stoppen. En de overige flessen bewaren tot in de winter en kijken of ze dan mogelijk wel wat effect hebben als het weer wat minder gaat.

Wil jij direct op de hoogte blijven hoe mijn verhaal verder gaat? Schrijf je dan nu in en ontvang een e-mail bij ieder nieuw geplaatst verhaal!

Let op, voeg info@mijngastroparese.nl toe als contact anders wordt deze bij sommige in de spambox gezet.. (ook als je een reactie hieronder plaatst)

---

Bewaar op Pinterest