Aangezien de botox niet zijn werking kon doen zoals gehoopt, heb ik sinds eind januari 2019 weer een neus-jejunumsonde. We zijn weer terug bij af..

---

Ondanks dat ik niet zielig ben, merk ik dat ik nog steeds een pas op de plaats moet doen. Niet mijn lichaam voorbij willen razen, maar dat ik ook naar mijn eigen lichaam moet luisteren.

Dit is de laatste tijd niet helemaal goed gegaan. Vandaar dat het ook even heeft geduurd voor een nieuw verhaal…

Het voelde de laatste tijd meer alsof ik werd geleefd, in plaats van dat ik de controle had over mijn eigen leven en lichaam. Op dat moment had ik dat niet helemaal door, maar achteraf merkte ik dat ik een masker op had gezet waardoor ik door bleef gaan. Ging op dat moment over mijn eigen lichamelijke, maar ook geestelijke grenzen heen. Achteraf voelde ik mij alleen nog maar moe en leeg, vergat kleine dingen en merkte dat er geen overzicht meer was.

Hoe kwam dit?

• Werk:
  * Ben nu 12 uur beter gemeld en werk dit ook gemiddeld.
  * Afspraken met de arboarts en een arbeidsdeskundige
  * Ben een jaar in de ziektewet, dus een berg administratief geregel met een eerstejaars-evaluatie en het arbeidsdeskundigerapport, een advies voor het vervolg.
• School:
  * Ben de theorie al weer wat aan het oppakken, zodat ik volgende maand de theorietoets kan proberen te maken
  * Solliciteren voor een afstudeerproject, wat binnen 2 weken geregeld moest worden en dan in spanning wachten of ik het was geworden. Tussendoor nog even snel een extra sollicitatie gedaan.
• Gespannen periode met een zwangere schoonzus en uiteindelijk de geboorte van mijn neefje
• Intervisiebijeenkomst voor de fysiotherapie
• Mijn sociale leven
• Mijn relatie
  Dit klinkt erger dan het is. In een relatie is het altijd geven en nemen. Merk dat mijn vriend de laatste tijd heel veel gegeven heeft. Waardoor ik de neiging krijg om ook weer wat meer te geven in een relatie, ook al gaat dit soms niet.

Wist even niet meer hoe ik alle ballen hoog moest houden. Nou ja niks moet.. maar het moest van mijzelf en sommige dingen zijn wel een soort van verplicht. Bijvoorbeeld het hele gedoe rondom mijn ziekteverzuim, er zijn hier ontzettend veel regels en verplichte dingen rond! Wat zoveel veel kostbare energie kost, energie die ik het liefst in mijn herstel had willen stoppen.

Het goede nieuws is, alles rolt eindelijk weer.. Ik ben aangenomen voor een afstudeerproject, alle rapporten en verslagen voor mijn ziekteverzuim zijn opgesteld en verstuurd, interventie is achter de rug en mijn neefje is geboren (het is een schatje)! Nu is het alleen nog werk en gewoon school.

Mijn maag
De sondevoeding is echt mijn red middel. Zonder die voeding was ik denk echt een kasplantje thuis op de bank geworden. Ondanks de sondevoeding merk ik alleen dat rond 15.00/16.00 uur ik nog iets te kort kom qua energie. Wat resulteert dat ik toch wat extra energie neem, vaak is dit dan toch iets van (drink)yoghurt, stukje chocolade, paar slokken smoothie. Maar of mijn maag dat dan ook wil? Dat weet ik op het moment niet..

Wat ik wel weet is dat mijn maag en darmen het nu niet zo leuk meer vinden en zijn weer in een soort staking.. Dus neem ik qua voeding nu echt weer een pas op de plaats. Moet weer luisteren naar mijn lichaam en tijd voor mijzelf nemen i.p.v. maar door willen drammen!

Luisteren naar mijn lichaam
Dit is zo belangrijk en vind het ook frustrerend dat ik het echt even kwijt was. Hoe ik dat nu ga doen?

• Neem voorlopig even geen extra voeding tot me, behalve als mijn maag het zelf echt aangeeft.
• Bewust even een pas op de plaats. School is nu ook weer wat overzichtelijker, dus wanneer ik de energie hier voor heb doe ik wat theorie en ga mijzelf hier niet meer in pushen.
• Lees wat vaker weer een boek, of geniet (wanneer het droog is) van de buitenlucht en de natuur
• Daarnaast pak ik extra rust. Zoals bijvoorbeeld vandaag, ben na het afkoppelen van mijn sondevoeding nog even terug mijn bed ingekropen. Dacht dan kan ik nog even tot 10.00 uur wat bijslapen, alleen werd ik pas om 12.00 uur wakker.. Gelukkig moet ik pas om 16.00 uur werken!

Het positieve hiervan is, dat ik weer een stukje helderder ben, mijn lichaam voelt ook echt uitgeruster en kan weer energie stoppen in een stukje herstel. Dit heb ik dus echt nodig, balans in mijn leven met ook tijd voor mijzelf!

Neem jij tijd voor jezelf? Hoe doe je dat? Laat het mij weten in een reactie hieronder. Misschien brengt het mij ook weer op goede ideeën om meer rust en balans te brengen in mijn leven.

Wil jij direct op de hoogte gehouden worden bij een nieuw verhaal? Schrijf je dan nu in, naast of onder het verhaal.